دسـت سـراسـر محبـتش که سـرشار از عـشق و احسـاس اسـت

کـه دل خشـک و پر از خـار مـرا،زنـده و مـانند بوسـتان و گلـستان می کـند

و قــلب را جــلا می دهــد

مثــل سنــگ زیبــای تـراشخــورده ای کـه

تراشـکار آن را صـیقــل داده اسـت

وبــه آن زیبــایی بخـشـیده

خــدای مـن الهـه مــن

قلــب و جــان مــرا جوری صــیقل ده

که گــویی بــرایم بــودی،هـستـی،خــواهی بــود

پـس عنایتــی فــرما

کـه دل مــن نه بــرای دنیــا بلــکه از هــر چــیز غــافل نشــود

و فقــط و فــقط بـــرای تــو باشــد

و بــرای همیــشه بهـــانه تو را بگـــیرد ...!