مــــن،

دل پــــرم،

و یکــ بیابان بی آبـــ و علفــــ

و گریـــهـ کردن های مــــن یکـ دل سیــــر برای دوری از امام زمــــانم...

 

منـــــو گـــناهانمــ ، اشکــــهایم و پرونــــدهـ اعمـــالمـ

و چشمـ های نــــاز آقــــایم

شرمنـــگی کثـــیر مـــن و حــزن اقــایم

انگـــار مـــرا خـــیلی اذیـــت میکند

اصلا ایـــن وابستگـــی دنیوی مــــرا از خودمـ خستـــه کرده

و نمـــی دانـــم چطور به بقـــیه بفهمانـــم   بغــضــی مــرا گرفتهـ

و تا آقایـــم را نبینـــم و او نیایــــد آرام نمیشـــــوم ...

جـــوری دوستت دارم که اگــــر ببینمــــت دوست دارمـ بر روی پاهایت جـــان بدهـــم

ای مهربانـــــم  ، فقط تـــو را دارم ، مـــــرا  با اشکــ هایــت شـــرمنده ام نکن

که خـــیلـــی شرمســــارمـ....